Lösemi tedavisinde başarı yüzde 100’e ulaştı

Bundan 23 yıl önce 1998 senesinde Lösemili Çocuklar Vakfı’nı (LÖSEV) kuran Dr. Üstün Ezer, ülkemizde lösemiye yakalanma oranı her yıl artış gösterse de tedavide başarı oranının yüzde yüze yaklaştığını söylüyor. Lösemide tamamen tedavinin hayal olmadığını söyleyen LÖSEV Başkanı Ezer hayatını çocukların yaşaması için mücadeleye adayan bir hekim olarak şu çağrıda bulundu: “LÖSEV-LÖSANTE hastanemizde Moleküler Genetik çalışmalar yapılıyor. Bu merkez desteklenirse bir Türk Bilim insanının kanserin de aşısını bulacağına inanıyoruz.” Dr. Ezer ayrıca Sağlık Bakanlığı’ndan halen yarı kapasite ile çalışma izni verilen içinde tüm bölümlerin ve araştırma merkezlerinin olduğu LÖSANTE Hastanesi’ndeki çalışmalar için tam ruhsat izni istedi. Dr. Üstün Ezer şu bilgileri verdi:

Dr. Üstün Ezer

KİŞİYE ÖZEL TEDAVİ

“Löseminin tedavi edilebilen bir hastalık olduğunu ısrarla kamuoyuna açıkladık. LÖSANTE Hastanemizde yüzde 92 oranında tam iyileşme sağladık. En sık görülen lösemi tipi olan ‘standart risk lösemide’ ölüm oranını sıfıra indirdik. En zor lösemi vakalarında radyoterapi (ışınla tedavi) ve kemik iliği nakli yaparak sağ kalım başarı oranımızı arttırdık. Şimdi kişiye özel tedavi metotları ve hem çocuk hem de yetişkinlerin tedavisinde yer alan akıllı ilaçlar ile immün yani vücudun kansere karşı savunma sistemini güçlendiren ilaç tedavilerle yüzde yüz başarı hayal değil.” Dr. Ezer ayrıca ruhsat sorunu yüzünden hastanenin yarısının boş kalmak zorunda bırakıldığını da söyledi.

Tuğçe şimdi 26 yaşında.

Bu hastalıkla beraber savaştık

Tuğçe Özünel halsizlik ve karın ağrısı şikayetleriyle lösemi teşhisi aldığında 6 yaşındaydı. Bugün 26 yaşında. Özgünel “Üstün amca asla umudunu kaybetmemi sağladı. Bu hastalıkla beraber savaştık” dedi ve yaşadıklarını şöyle anlattı:  “Gözyaşımı bile silemezdim. Kaslarım erimişti. Yaşamaz diyenler oldu ben yoğun bakımdayken.  Ama LÖSEV doktorları ve Üstün amca (Ezer) bana hep inandı. LÖSEV Hastanesi’nde egzersiz yapmam için alan oluşturdu. Üstün amca bir gün elinde tekerlekli sandalye ile geldi ve ‘Buna gerek kalmayacak yürüyeceksin’ dedi. Annem beni sırtında taşırdı.  Üstün Amcayla yollarım kesişmeseydi bugün hayatta olamazdım. LÖSEV’le hayata tutundum. Tedavisi bittikten üniversiteyi de LÖSEV bursuyla okudum.”

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir